Oύτε γάτα ούτε ζημιά...

 

Η καημένη η Νίκη έκλαιγε με αναφιλητά.

- Τον έπιασα επ’ αυτοφώρω …

Μετά βίας μπορούσα να διακρίνω τι έλεγε μέσα από τα κλάματα της. Η Νίκη είναι οικογενειακή φίλη και είναι δεκαπέντε  χρόνια παντρεμένη με τον σύζυγο της. Η φίλη της η Αντωνία τον είδε να σαλιαρίζει  με την φιλεναδίτσα του σε κεντρικό  καφέ. «Οι υπερωρίες» που το αφεντικό του τον υποχρέωνε δήθεν να κάνει δεν ήταν παρά μια εικοσάχρονη ξανθούλα. Η Αντωνία μασούσε τα λόγια της.

- Ε δεν πρόσεξα βρε Νίκη μου,  μου φάνηκε συμπαθητικούλα. Όχι, όχι, είσαι πολύ καλύτερη της δεν το συζητώ, απλά να είναι λίγο πιο νέα. Αλλά είμαι σίγουρη θα «σπάσει» πολύ γρήγορα και αυτό το κοντό φουστανάκι που φορούσε, χάλια, δεν της πήγαινε καθόλου και της έδειχνε θεόστραβα τα πόδια της.

Η δύστυχη Νίκη ένιωθε να γκρεμίζεται το σύμπαν. Ο άνδρας της με μια άλλη γυναίκα, ομορφότερη και κυρίως νεότερη από κείνη. Και τώρα τι θα έκανε?  Δυστυχώς δεν κατάφεραν να αποκτήσουν κάποιο παιδάκι παρά τις προσπάθειες τους. Τώρα είναι στα 48, και τώρα τι?

Να τον παρατήσει?  Είναι χωρίς δουλειά, δεν έχει δικά της χρήματα. Ο σύζυγος της κέρδιζε αρκετά χρήματα, και δεν χρειαζόταν να δουλεύει εκείνη. Πίστευε ότι θα είναι για πάντα μαζί, ότι θα γερνούσαν μαζί. Και από την άλλη να μείνει σε ένα συμβατικό γάμο με έναν άνθρωπο που ουσιαστικά είναι ξένη, που ξέρει ότι ξενοπηδάει?

Το βράδυ στο σπίτι ο Σπυράκος τελικά το παραδέχτηκε αν και στην αρχή έκανε τον ανήξερο.

- Ναι βλεπόμαστε εδώ και λίγο καιρό. Δεν είναι κάτι σοβαρό απλά έχεις αφήσει τον εαυτό σου και εσύ. Θα το σταματήσω..

 Τα μάτια του λέγανε όμως άλλα.. Την κοίταζαν με οίκτο σαν της έλεγαν ότι σε απατώ διότι απλά σε βαρέθηκα, υπάρχουν πολύ καλύτερες σου. Και μετά από αυτήν θα υπάρξει άλλη, και άλλη..

- Δεν βαριέσαι κόρη μου, οι άντρες έτσι είναι. Πολυγαμικά ζώα. Τους αρέσει να γεύονται από δω και από κει αλλά πάλι στη γυναικούλα τους γυρνάν. Μη δίνεις σημασία σε τέτοια μικροπταίσματα, εμένα ο μακαρίτης ο πατέρας σου με είχε τρελάνει στο κέρατο, όμως εγώ εκεί βράχος. Και μείναμε μαζί σαράντα χρόνια..

Τελικά έτσι είναι οι «πετυχημένοι» γάμοι? Κρύβουν ροζ ιστοριούλες που οι πιστές γυναικούλες τους «οφείλουν» να ξεχνούν?

Οι πιστές γυναικούλες μήπως μένουν επειδή απλά δεν μπορούν να φύγουν? Ή μήπως ο φόβος της μοναξιάς είναι τόσο μεγάλος που προτιμάνε να μένουν σε ένα συμβατικό γάμο?

- Ποιος θα με κοιτάξει στα 48 ? Πως θα ξαναφτιάξω τη ζωή μου, και αν όντως το μετάνιωσε? Νομίζω πρέπει να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία..

Οι φίλοι της είμαστε μοιρασμένοι. Εγώ προσωπικά πάντα πίστευα στις ξεκάθαρες λύσεις. Καλύτερα να είμαι μόνη μου στο ράφι μου παρά μόνη μου σε μία συμβατική σχέση ή ακόμη χειρότερα σε ένα συμβατικό γάμο. Η μοναξιά πλέον δεν με φοβίζει, έχει γίνει η καλύτερη μου φίλη. Από την άλλη όμως ποτέ δεν είχα και σχέση. Δεν ξέρω πως θα λειτουργούσα στην περίπτωση που ήμουν στη θέση της. Είναι και η δύναμη της συνήθειας, που δεν σ’ αφήνει να αλλάξεις τη ζωή σου. Και από την άλλη πως να είσαι πιστός σε ένα άτομο για όλη σου την ζωή? Είναι δυνατόν να σε ελκύει ερωτικά ένα άτομο για πάντα όταν υπάρχουν τόσοι πειρασμοί γύρω μας?

Και πως να ανεχτώ ένα άτομο όταν ξέρω ότι κοιμάται με άλλη..

 Φαντάζομαι υπάρχουν πολλές γυναίκες στη θέση της Νίκης σε αντίστοιχα διλλήματα που ζουν σε γάμους βιτρίνα, και έχουν τον σύζυγο για συνοδό στα οικογενειακά τραπέζια κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα.

Τελικά η Νίκη τον συγχώρεσε τον αντρούλη της, που της έκανε δώρο και ένα ακριβό ρολόι για να το φοράει η γυναικούλα του και να τον σκέφτεται. Όλα μέλι γάλα πλέον. Η φίλη μας δούλα και κυρά στη τριώροφη  μεζονέτα, ο Σπυράκος στις « υπερωρίες» του και η  όμορφη οικογενειακή ζωή συνεχίζεται……