Μόνη στο ράφι?

 

Είμαι στο Da Cappo και πίνω την πλούσια σε θερμίδες σοκολάτα μου. Αν και σπάνια κάθομαι κάπου μόνη μου, σήμερα έχει τέλεια μέρα όποτε αποφάσισα να ξεκουραστώ για λίγο από τα ψώνια μου. Κατέβηκα στο κέντρο για να πάρω δώρο στην μητέρα μου που έχει τα γενέθλια της και με την ευκαιρία να πάρω και κάτι  για μένα μια και έχω καιρό να αγοράσω κάτι, οικονομική κρίση γαρ.

Ξεφυλλίζω βαριεστημένα ένα κουτσομπολίστικο περιοδικό που άφησε η προηγούμενη κυρία που καθόταν στο διπλανό τραπέζι ενώ στην αγκαλιά μου κρατάω σφιχτά την καινούργια μου κατακόκκινη  τσάντα  όταν χτυπάει το κινητό..

Η Βιβή..

- Κάθεσαι?

-Κάθομαι…. που είσαι?  Που  χάθηκες σε έχω πάρει εκατό τηλέφωνα βλαμμένη…

-Βρήκα γκόμενο.

 Κοντεύω να πέσω από την καρέκλα. Η Βιβή γκόμενο…

-Πες τα όλα ουρλιάζω.

-Αχ είμαι ενθουσιασμένη τι να σου λέω.. Τον γνώρισα πριν τέσσερις μέρες, σε μία κοινή παρέα. Είναι  συνάδερφος της Μαρίας, δεν τον ξέρεις. Φαίνεται πολύ καλό παιδί, ενδιαφέρον τύπος, και τόσο sexy..

Οι φλέβες μου χτυπάν στο κεφάλι μου, έχω γουρλώσει τα μάτια μου και κρατώ το κινητό με τα δυο μου χέρια για να μην πέσει κάτω.

-Το κάνατε? ψελλίζω μέσα από τα χείλη μου..

- Τέσσερις φορές και ήθελε και άλλο αλλά δεν τον άφησα, είναι θεός στο κρεβάτι σου λέω..

Αυτό ήταν κοντεύω να λιποθυμήσω, κρατιέμαι από την διπλανή καρέκλα για να μη σωριαστώ.

-Αγάπη μου, χαίρομαι τόσο για σένα, που επιτέλους βρήκες κάτι.

-Και εγώ δεν το πιστεύω, μετά από τόσο καιρό επιτέλους τα κατάφερα. Μάλλον βρήκα σχέση ..

Πρέπει να κλείσω τώρα, τρέχω κομμωτήριο να γίνω κούκλα, το βράδυ θα βγω μαζί του μιλάμε..

Κλείνω το τηλέφωνο και το κοιτάζω σαν χαμένη. Η διπλανή κυρία με κοιτάζει απορημένη. Το κακόμοιρο το κορίτσι θα σκέπτεται, κάτι τρομερό θα άκουσε.

Δεν ξέρω τι νιώθω. Είναι χαρά ή ζήλια που δεν είμαι στη θέση της?

 Η αλήθεια είναι ότι εδώ και πολύ καιρό είμαστε μόνες, και το είχαμε συνηθίσει  το ρημαδοράφι. Η Βιβή γκόμενο.. Δεν μπορώ να το χωνέψω ακόμη. Και ακουγόταν τόσο χαρούμενη. Τώρα θα με ξεχάσει? Θα βγαίνουμε μαζί όπως πριν ? Θα είμαι η κολλητή της που μιλούσαμε για τα πάντα ή θα αλλάζει τα ραντεβού μας την τελευταία στιγμή  προφασιζόμενη ότι κάτι της έτυχε?

Μήπως απλά ζηλεύω επειδή δεν είμαι στη θέση της? Είμαι τόσο καιρό μόνη, δεν έχω βγει καν date και φυσικά για sex ούτε λόγος, έχουν περάσει αιώνες.. Θα θελα τόσο να είχα κάποια σχέση και εγώ…

Σηκώνομαι από το τραπέζι ,περπατάω και βυθίζομαι στις σκέψεις μου.

Θεέ μου είμαι μόνη μου χωρίς σχέση , η κολλητή μου έχει βρει γκόμενο και τώρα δεν θα έχω πλέον κανέναν. Πάλι μόνη μου θα είμαι τα Σαββατόβραδα?

Όμως η αγαπημένη μου η Βιβή, Η ΚΟΛΛΗΤΗ  ΜΟΥ, ήταν και αυτή τόσο καιρό μόνη και τώρα ακουγόταν τόσο χαρούμενη. Φανταζόμασταν την στιγμή και ελπίζαμε ότι θα βρούμε κάτι μαζί  για να βγαίνουμε παράλληλα με τις σχέσεις μας. Και τώρα την ζηλεύω ?

Έχουμε κάνει ατέλειωτες κουβέντες για την  σχέση  που περιμένουμε και τώρα εγώ η κολλητή της φίλη δεν θα την στηρίξω?

Θα την αφήσω μόνη της? Και σε ποιον θα μιλάει, σε ποιον θα κλαίγεται τώρα που επιτέλους βρήκε κάτι?

Οι τύψεις με κατακλύζουν. Νιώθω τόση ντροπή. Μα πως μπόρεσα να σκεφτώ έτσι για κείνη. Ίσως να ανοίξει και για μένα τώρα ο δρόμος.. αλλά και πάλι τι σημασία έχει? Εγώ θα είμαι κοντά στην φίλη μου και δεν θα την αφήσω ξεκρέμαστη και θα είμαι μαζί στην χαρά της..

Κοιτάζω την νέα μου τσάντα , νομίζω ότι της ταιριάζει τέλεια …Θα σκίσει το βράδυ.