Η Έλλη σε καταλαβαίνει

Αγαπητοί μου φίλοι και φίλες, θα με συγχωρέσετε που δεν θα απαντήσω σε κάποια από τα πολλά μέιλ σας αυτή την εβδομάδα. Επιτρέψτε μου να κάνω μια μικρή παρένθεση και να σας διηγηθώ μια προσωπική μου ιστορία που συνδέεται με την τελευταία επιστολή της φίλης μας που της είχαν κάνει μάγια, προκειμένου να πείσω κάποιους που σχολίασαν με σκωπτική διάθεση. Οφείλω να σας προειδοποιήσω πως η ιστορία είναι πολύ σκληρή και ακόμα και σήμερα μου είναι δύσκολο να μιλάω γι'αυτήν. Την αιτία όλης της δυστυχίας μου!

Η ιστορία συνέβη πρίν κάποια χρόνια, όταν ήμουν ακόμα άβγαλτη παιδούλα 17 χρονών.

Είχαμε πάει με τους γονείς μου, όπως κάθε χρόνο το Πάσχα, στο χωριό του πατέρα μου. Ήταν Μεγάλη Παρασκευή μεσημέρι και με την μητέρα μου είχαμε επισκεφτεί το σπίτι οικογενειακής φίλης για να τη συγχαρούμε για τον πρόσφατο γάμο της μονάκριβής της κόρης, της Φιλάνθης. Η επίσκεψή μας συνέπεσε με την επίσκεψη μιας συμπεθέρας της νύφης. Αφού συγχαρήκαμε νύφη και μάνα για την επιτυχία, πήγαμε ολες μαζί στην νυφική κρεβατοκάμαρα για να ασημώσουμε το κρεβάτι και να ευχηθούμε. Όταν τέλειωσε το ασήμωμα, οι υπόλοιποι επέστρεψαν στη σάλα και μείναμε στην κρεβατοκάμαρα εγώ, που δεν χόρταινα να θαυμάζω τη νυφική καριόλα, και η συμπεθέρα που έμεινε για να πει κάποια ευχητήρια για γρήγορους απογόνους.

Εκεί λοιπόν που εγώ ονειροπολούσα φανταζόμενη την δική μου καριόλα, άκουσα την γραία να ψιθυρίζει "του μαγκούφη τα ποδάρια / στου γαμπρού τα μαξιλάρια", ραντίζοντας ταυτόχρονα το νυφοκρέβατο με ένα μπουκαλάκι. Τρελάθηκα, την κοίταξα αποσβολωμένη. Η συμπεθέρα μου ριξε ένα δηλητηριώδες βλέμμα που με κόλλησε στον τοίχο και συνέχισε "και στης νύφης τα προικιά / του διαβόλου τα σκατά!". Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια μου. Ήθελα να ουρλιάξω, μα δεν μπορούσα.

Τελικά βρήκα τη δύναμη και φώναξα "Καλέ, αυτή μάγια σας κάνει! Τρεχάτε". Έγινε το σώσε. Μπαίνει μέσα η μάνα της νύφης και αρπάζει την συμπεθέρα από τα μαλλιά. Εγώ με το που είδα τη μάνα μου έτρεξα και έπεσα στην αγκαλιά της, κλαίγοντας με αναφιλητά. Η γραία προσπαθούσε να αντισταθεί ενώ η νυφομάνα μαζί με την Φιλάνθη την διώχναν κλωτσηδόν. Λίγο πριν φτάσει στο κατώφλι, η γραία γύρισε, με κοίταξε και φώναξε με συριχτή στριγγλιά "Τσούχτρα Έλλη / Γαμπρός να μη σε θέλει". Δεν πίστευα στα αυτιά μου, η συμπεθέρα με είχε καταραστεί! Το τελευταίο πράγμα που άκουσα ήταν η μάνα μου που ανταπάντησε "η κατάρα είναι γαιδάρα / και γυρνά στο νοικοκύρη", και κάπου εκεί, ανάμέσα στην καταιγίδα από κατάρες και αντικατάρες, λιγοθύμισα στην αγκαλιά της μάνας μου.

Το ίδιο απόγευμα φύγαμε άρον άρον για Αθήνα. Σ'όλο το ταξίδι δεν μπορούσα να σταματήσω τους λυγμούς μου, ενώ η μανούλα μου με σταύρωνε και με ξεμάτιαζε. Είχε συμβεί το απίστευτο. Με είχαν καταραστεί. Ένιωθα τον κόσμο να λυγίζει κάτω από τα πόδια μου! Η ζωή μου είχε τελειώσει!

Την Δευτέρα η μάνα μου με βούτηξε και με έτρεξε στο Κερατσίνι, όπου τον καιρό εκείνο κατοικούσε η γρια-Τανάγρα που ήταν από το Αγρίνιο και όπως είναι γνωστό οι Αγρινιώτισσες είναι οι καλύτερες για να σου λύσουν μάγια. "Αν φας κατάρα Γιαννιώτισσα/φώναξε μια Αγρινιώτισσα - Αν σε δέσει Πρεβεζάνα/πάρε φτυάρι και τσουγκράνα". (και όντως μέχρι σήμερα δεν ξέρω καμία που να διατείνεται πως έλυσε κατάρα Πρεβεζάνας).

Η γριά-Τανάγρα με κράτησε 3 ώρες, ραντίζοντας με, λέγοντας ό,τι ξόρκι ήξερε και δίνοντας μου να πιώ δύο λίτρα αγιασμού του Αγίου Κυπριανού. Όταν έφυγα ένιωθα ήδη σαν να είχε φύγει ένα βάρος από πάνω μου και άρχισα πάλι να ελπίζω πως η ζωή μου δεν είχε τελειώσει έτσι άδοξα και δεν ήμουν πια άδικα καταδικασμένη σε αγαμία!

Η συμφορά μου όμως δεν έχει τελειωμό. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, ενώ παραθερίζαμε με τους γονείς μου στο Φάληρο, έσκασε η κεραμίδα. Η γρια-Τανάγρα συνελήφθη από την αστυνομία. Ακόμα θυμάμαι το άρθρο της εφημερίδας που μας διάβασε με τρεμάμεμνη φωνή ο πατέρας μου "Συνελήφθη προχθές γραία, οικούσα εν δήμω Αμφιάλης, ήτινα παριστάνουσα αθώα εξ Αγρινίου υπερήλικο, προσέλκυε νεαραί κορασίδαι και ανάγκαζε τούτες όπως πίωσιν από τον φίαλόν της, όστις ήτο πλήρης σολομωνικού υγρού, καταδικάζουσα τας αφελείς νεαράς εις αειπάρθενο βίο."

Ποτέ δεν ξεπέρασα το σοκ εκείνης της ημέρας. Ήμουν πια διπλά δεμένη να μην παντρευτώ ποτέ. Ακόμα και αυτή τη στιγμή που δακτυλογραφώ το κείμενο το χέρι μου τρέμει. Και γνωρίζω πια πως οι κατάρες τους πιάσανε! Η δε δύσμοιρη νιόπαντρη Φιλάνθη, χώρισε μετά από 6 μήνες αφού ο γαμπρός βγήκε σκάρτος.

Φίλες μου ακούστε με και προστετευτείτε! Συμβουλευτείτε μια κοπέλα που καταδικάστηκε να μην χαρεί τον έγγαμο βίο εξαιτίας μιας κατάρας!

(Την ώρα που συνέγραφα την ιστορία μου, έμαθα τα χαρμόσυνα νέα της σχέσης της Βιβής. Καταρχάς, να συγχαρώ κι εγώ με όλη την καρδιά μου το ζεύγος. Αλλά, να προσθέσω στη διαμάχη που έχει ξεσπάσει πως το σωστό Βιβή μου είναι να μη σου δώσει την τσάντα η άλλη. Ας πρόσεχες να χες κάνει τα κουμάντα σου, όπως κάνουμε όλες μας. Το σωστό να λέγεται. Και πάλι τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια!)