Φίλες μου επιτέλους και πάλι μαζί σας μετά από αρκετό καιρό με το γράμμα της Ρούλας. Σας περιμένω για να σας ακούσω και να λύσουμε μαζί τα προβλήματα σας. Μη διστάσετε να στείλετε γράμμα στο hitoritana@yahoo.gr.
Γιατί υπάρχει πάντα ένας ώμος να γείρετε...
Αγαπητή μου Έλλη,
Συγχαρητήρια για την στήλη σου
και τις πολύτιμες συμβουλές που μας
δίνεις, αν και δυστυχώς δεν γράφεις όσο
συχνά θα θέλαμε.
Πήρα και εγώ το θάρρος να σου
γράψω μετά από αυτό που συνέβη το περασμένο Σάββατο. Λέγομαι Ρούλα και είμαι
μια νέα κοπέλα, σχετικά όμορφη και με προίκα. Έχω κάποιες εμπειρίες αλλά
δυστυχώς δεν κατάφερα ποτέ να κάνω σχέση και πάντα οι γνωριμίες περιοριζόταν σε
κάποια περιστασιακά σεξ. Το περασμένο Σάββατο είχα πάει με την κολλητή μου την Παναγιώτα σε
ένα πολύ κεφάτο club που μαζεύει πολύ και όμορφο κόσμο. Είχαμε πιεί αρκετά,
γελούσαμε, χορεύαμε και γενικώς περνούσαμε καλά, όταν ξαφνικά μπήκε μέσα ένα
πολύ όμορφο παιδί με γαλάζιο πουκάμισο. Είχε κάτι το περίεργο πάνω του, κάτι το
μοναδικό και ξεχωριστό. Ήταν ένα μελαχρινό αγόρι (γύρω στα 35) με μελαγχολικό
βλέμμα αλλά μύτη κάπως μεγάλη που
έμοιαζε λίγο με πάπιας (ξέρετε άλλωστε
τι λένε για τους άνδρες με μεγάλες μύτες). Έκατσε σε μια άκρη σκεπτικός,
παρήγγειλε ποτό (νομίζω βότκα πορτοκάλι)
και άρχισε να κοιτάζει στο χώρο. Κάποια στιγμή ένιωσα το βλέμμα του να
πέφτει πάνω μου και εγώ κατέβασα τα μάτια μου αμέσως στο πάτωμα. Η φίλη μου με
παρακινούσε να καρφώσω το βλέμμα του πάνω μου, αλλά εγώ αδυνατούσα, ήμουν τόσο
αδύναμη και ανυπεράσπιστη. Έπινα συνέχεια μήπως και βρω το θάρρος να τον
κοιτάξω, να του δώσω έστω ένα σινιάλο να κάνει κάποια κίνηση. Κάποια στιγμή μια
ξετσίπωτη (με κόκκινο ταγέρ με βάτες) που καθόταν δίπλα του, του μίλησε και
πιάσανε κουβέντα. Τα γόνατα μου τρέμανε, ένιωσα τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια
μου και άρχισα να βρίζω τον εαυτό μου που δεν τόλμησε να κάνει το βήμα. Ευτυχώς
η γνωριμία με την κόκκινη αράχνη δεν πήγε καλά αλλά μετά από λίγο τον είδα να
πιάνει με μια άλλη κουβέντα (δεν ξέρω αν ήταν φίλη του ή γνωριστήκαν εκεί). Το
μελαγχολικό αγόρι έκατσε λίγη ώρα ακόμη και μετά έφυγε και εμείς με την
Παναγιώτα μείναμε μόνες μας να πίνουμε και να χορεύουμε ως τα ξημερώματα.
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι
ότι δεν τόλμησα και δεν τολμώ γενικά να διεκδικώ τους άνδρες που μ’ αρέσουν.
Είμαι τόσο ντροπαλή και άβουλη μερικές φορές που μοιάζω σαν να είμαι εντελώς
άπειρη ενώ δεν είμαι.
Ειλικρινά στεναχωρήθηκα Έλλη μου
εκείνο το βράδυ και θα ήθελα πραγματικά να μου πεις τη γνώμη σου για το θέμα
αλλά και τι με συμβουλεύεις να κάνω από δω και πέρα.
Σε φιλώ
είσαι απλά μοναδική
Ρούλα μου,
καλό μου
κορίτσι σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, επίσης θα ήθελα να ζητήσω
συγγνώμη από όλους αυτούς τους αναγνώστες που δυστυχώς δεν έχω απαντήσει στα
γράμματα τους.
Για να έρθω στο γράμμα σου που το
βρήκα πολύ όμορφο και θα σου απαντήσω
απλά ότι είμαι κατά των ευκαιριακών γνωριμιών που γίνονται στα μπαρ και στις
καφετέριες. Ίσως θα ήταν καλύτερα να πηγαίνετε σε ζαχαροπλαστεία και ειδικά
στον Βάρσο στην Κηφισιά που είναι ένα πολύ ωραίο μέρος για να γνωρίσετε νέους
με σεμνό τρόπο πάντα και χωρίς να δίνετε δικαιώματα για να μην παρεξηγήσουν τις
προθέσεις σας. Σε παρακαλώ να ξεχάσεις τον νέο με το γαλάζιο πουκάμισο και να
επικεντρωθείς σε γνωριμίες που έχουν σοβαρούς σκοπούς και συγκεκριμένα τον γάμο. Η γνώμη μου
είναι ότι ο νεαρός είναι ένας αλήτης που ήθελε απλά να σε εκμεταλλευτεί για μια βραδιά
και όσο για την κοπέλα με το κόκκινο ταγέρ είναι μια ξετσίπωτη παστρικιά!
