Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Μάνα - Hitoritana

Κάθεσαι λοιπόν ένα ωραίο σαββατιάτικο απογευματάκι στην αναπαυτική σου πολυθρόνα, δοκιμάζεις το παχύρρευστο κέικ σοκολάτας που έχεις αγοράσει με τα χεράκια σου και που η κάθε χιλιάδα θερμίδων του είναι υποκατάστατο για κάθε σάββατο που δεν πέρασες περπατώντας πιασμένη χέρι-χέρι με τον άντρα σου στην παραλιακή Καλαμακίου, και εκεί που έχεις συμφιλιωθεί με την ιδέα πως όχι Καλαμάκι, ούτε Σκαραμαγκά δεν θα περιπατήσεις απόψε, χτυπάει το τηλέφωνο.

Η μάνα μου στο ψύχραιμό της...
Η μάνα-Hitoritana, αυτό το τυραγνισμένο, χτυπημένο από τη μοίρα πλάσμα, πολυπλόκαμο, μηχανορράφο, που το μόνο σίγουρο είναι πως με έναν καημό θα πάει (τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται).

-Τί κάνεις καρδούλα μου; (Πάλι μέσα είναι σαββατιάτικα, χριστέ μου!)
-Μια χαρά μαμά...(Μια χαρά μέχρι να πάρεις, τώρα ψάχνω πάνω από το ψυγείο για κάτι ξεχασμένα xanax...)
-Πώς και μέσα, ωραία βραδυά; (Γιατί θεέ μου μου το κάνεις αυτό, πως μου ξέμεινε έτσι αυτό το κορίτσι;)
-Ε, δεν έχω όρεξη...κουρασμένη από τη δουλειά (Ποια ωραία βραδυά την παναχαική μου...καρέκλες ρίχνει έξω!)
-Όλο δουλειά δουλειά, άντε κόρη μου βγες και λίγο (Μια φούστα πλισέ δεν έμαθες να σιδερώνεις, η δουλειά σε μάρανε, δεν κοιτάς τα χάλια σου γεροντοκόρη, πάρε μπρος!)
-Και τα κοινόχρηστα ποιος θα τα πληρώσει ρε μαμά...χεχε (Όντως, τα κοινόχρηστα ποιος θα τα πληρώσει μωρή, και δεν γελάω καθόλου!)
-Έφαγες τουλάχιστον; (Καταβρόχθισες πάλι τις οικογενειακές μαργαρίτες σου, άχρηστο πλάσμα που δεν ξέρεις πως να δέσεις μια μπεσαμέλ!)
-Μπα δεν έχω όρεξη, θα φτιάξω καμιά σαλάτα αργότερα (Θα ξεσπάσω στο κέικ μόλις κλείσουμε, άλλωστε το μοναδικό χορταρικό που έχω σπίτι προορίζεται προς κάπνισμα...)
-Τρώγε αγάπη μου, κυκλοφορούν και ιώσεις (Ράφτο το βρωμοστομά σου, να γυρίσει κανείς να σε κοιτάξει!)
-Καλά άστα αυτά...εσείς τί κάνετε, ο μπαμπάς καλά; (Έλα μωρή, στο πιάτο στη δίνω την ικανοποίηση!)
-Τι να κάνουμε κι εμείς...όπως τα ξερες...ο μπαμπάς είχε λίγη πίεση σήμερα το πρωί, αλλά μην ανησυχείς, γέροι άνθρωποι είμαστε (Τον έφαγες τον ανθρωπάκο!)
-Μάλιστα...άλλα νέα; (Κλείστο, σε βαριέμαι απίστευτα, προτιμώ να βγω να πιάσω κουβέντα στα παγκάκια!)
-Αύριο σε περιμένω το μεσημέρι για φαί με τον αδερφό σου, φέρε μου και κανά άπλυτο (Σε ταίζω, σε ξεσκατίζω ολόκληρη γαιδούρα και ποιο το ευχαριστώ;)
-Οκ (Καμμένη κι αυτή η Κυριακή...δεν μου στελνες θεούλη μου έναν θρησκευτικό παροξυσμό να τρέχω τις κυριακές να ανάβω καντηλέρια;)
-Τίποτα άλλο που έχεις να πεις στη μανούλα; (Παντρέψου μωρή, νοικοκυρέψου, τί θα σε κάνουμε!)
-Όχι (Ναι, χτες το βράδυ, ελλείψει αντρικού μορίου, αυνανίστηκα για πρώτη φορά με το roll-on μου και την καταβρήκα. Θα το ξαναδοκιμάσω απόψε, αλλά αυτή τη φορά όρθια!)
Καταλαβαίνω τον πόνο σου μανούλα...κι εγώ σ'αγαπώ
-Όπως θες...τα λέμε αύριο. Α, θα'ναι και οι θειές σου, με ρωτάγαν για σενα (Ρεζίλι στο σόι, πάλι θα χαρούν οι κάργιες.)
-Α, ωραία (Please, please, please καλέ μου θεούλη, μια ελαφρά διασεισούλα, ίσα να στραβώσει το στόμα μου και να ξεραθούν τα κουλά μου για μια μέρα, να μην μπορέσω να σηκωθώ να πάω.)
-Έλα ναι, και η Καίτη μου λεγε και για το γιο της κουνιάδας της, πολύ καλό παιδί, θα στα πει αύριο και η ίδια (Σε έπιασε στο στόμα της και το τσούρδελο η Καίτη! Τί άλλο θα κάνεις για να μας στείλεις στον τάφο μια ώρα αρχύτερα;)
-Α, ναι; Καλά (Οκ, ξέχνα τη διάσειση, ένα εγκεφαλικό με τα όλα του μπορείς;)
.....σιωπή, υπόκωφος αναστεναγμός (-μ'ακούς μωρή που σβήνω από τη λύπη μου -το άκουσα μωρή το βογγητό σου και χέστηκα)
-Άντε, σ'αφήνω καλό μου... (Τι κάναμε θεέ μου και μας τιμωρείς μ'αυτό το πλάσμα;)
-Οκ (Επιτέλους, thank u sweet jesus!)
-Καλό βράδυ μικρή μου (Καταστροφή της ευτυχίας μου!)
-Καλό βράδυ μανούλα (Please die!)

(η συνέχεια της οικογενειακής μου σάγκας soon)

Μάνα hitoritana επιδεικνύει περήφανη το ράφι της κόρης της. Φυσικά, όχι η δική μου.


6 σχόλια:

  1. hehe πολύ γέλιο. Καταρχήν να πω ότι καταλαβαίνω κι εσένα αλλά και την μητέρα σου! Πρώτον καταλαβαίνω ότι στα έχουν πρίξει και στα έχουν κάνει ΝΑ το να βρεις σύζυγο λες και αν βγεις έξω και πεις σήμερα θα βρω σύζυγο είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Και από την άλλη σε αγχώνουν ακόμα περισσότερο, ή και στην τελική σε πεισμόνει η ολη συμπεριφορά της με το να μην κάνεις τίποτα.

    Από την άλλη καταλαβαίνω και την μητέρα σου που μεγάλωσε με το σκεπτικό ότι μια γυναίκα πρέπει να παντρευτεί και να κάνει παιδιά λες και είναι η μόνη ευτυχία που υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο. Μπορώ να καταλάβω την ανησυχία της μέχρι αυτό το σημείο. Από την άλλη όμως δεν θα έπρεπε να σε πιέζει και τόσο πολύ, γιατί όταν υπάρχει πίεση έρχεται το άγχος και όταν έρχεται το άγχος βγαίνει η πίεση και ίσως και η στεναχώρια όλη που μαζεύεις..άρα το αποτέλεσμα είναι ΑΡΝΗΤΙΚΟ...οπότε τι κάνουμε? ΤΟΥΣ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΌΛΟΥΣ!

    Το Σάββατο κλείσε το τηλέφωνο και άσε ένα μυστήριο ότι βγήκες έξω μην αποκαλύψεις που και με ποιόν και να δεις ηρεμία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό και έκανα φίλη μου. Το θέμα είναι ότι έκλεισα το τηλέφωνο, μάλλον το έβαλα στο αθόρυβο, αλλά δεν πήγα πουθενά. Έκατσα σπίτι με μια σακούλα πατατάκια και 3 dvd παραμάσχαλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έλιωσα στο γέλιο, πειράζει? Το χρειαζόμουν.
    Που να είχες τη δικιά μου τη μανούλα. Επειδή έκανα το λάθος και παντρεύτηκα μιά φορά, τώρα περιμένει να μην ξαναδω αρσενικό ποτέεεε από πάνω μου.
    Παρά μόνο τον παπά που θα με θάψει. Αχχχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ nefelokokkugia

    Τί τραβάμε γαμώτη μου! Επειδή αυτές τους τον φέραν έτοιμο στο πιάτο, νομίζουν πως έτσι εύκολο είναι και σήμερα να βρούμε άντρα.

    Όχι, φυσικά...κοίτα να χαρείς τη ζωούλα σου με όσα αρσενικά γουστάρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. γραφεις τοσο απολαυστικα!!
    σκετη απολαυση. ειμαι τοσο μακρυα απο την ελλαδα αλλα αυτος ο διαλογος με την ελληνιδα μανα με εκανε να αισθανθω οτι ημουν καπου εκει διπλα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ανέβηκαν το ράφι