Αγαπητές φίλες και φίλοι είναι Κυριακή πρωί και είμαι ακόμη στο κρεβάτι μου. Όπως είχα πει θα απαντώ στις επιστολές που μου στέλνετε εννοείτε πάντοτε με διακριτικότητα και εχεμύθεια. Το τελευταίο διάστημα δέχτηκα δύο επιστολές που με σόκαραν.. Και οι δύο αν και προερχόταν από διαφορετικής ηλικίας άτομα έθιγαν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα. Την παρέμβαση του «περιβάλλοντος» στις ερωτικές μας επιλογές.
Στην πρώτη περίπτωση μια νεαρή κοπέλα περιγράφει τις αντιδράσεις της μητέρας της στην επιλογή της να έχει σχέση με ένα άτομο μεγαλύτερης ηλικίας και «κατώτερης» κοινωνικής τάξης. Η αντίδραση της μητέρας της ήταν τόσο ακραία που έφτασε να προτείνει χρήματα στον φίλο της και να στείλει την κόρη στο εξωτερικό για να βάλει «μυαλό». Η μικρή τελικά υπέκυψε και χώρισε από τον φίλο της. Μέσα της όμως ποτέ δεν το ξεπέρασε. Ο Γιάννης ήταν ο μεγάλος της έρωτας, το μεγάλο της απωθημένο, η αγκαλιά που έχασε για πάντα. Η ίδια τώρα είναι εγκλωβισμένη και ουσιαστικά δυστυχισμένη σε ένα γάμο με ένα άτομο που ποτέ δεν αγάπησε, που ποτέ δεν πόνεσε και που παντρεύτηκε επειδή ήταν ο «mr right» για το περιβάλλον της.
Στην δεύτερη περίπτωση, την επιστολή έστειλε μια ώριμη γυναίκα κοντά στα εβδομήντα που γυρίζοντας πίσω στη ζωή της ανακαλύπτει πως έζησε την ζωή των άλλων, και ουσιαστικά άφησε τον μεγάλο της έρωτα για να ικανοποιήσει τα μικροαστικά «θέλω» των δικών της. Ενώ παντρεύτηκε μαζί του, οι δικοί της με τις παρεμβάσεις τους όπως, η ίδια τουλάχιστον λέει, κατάφεραν να τους κάνουν να χωρίσουν, με αποτέλεσμα η ίδια να ξαναπαντρευτεί κάποιον μεγαλοαστό που διάλεξαν για κείνη.
Και στις δύο περιπτώσεις, ανεξάρτητα από την αντικειμενικότητα τους υπάρχει το κοινό σημείο το κατά πόσο επιτρέπουμε να μας επηρεάσουν οι γνώμες των δικών μας φίλων και συγγενών. Η ζωή είναι δική μας και πρέπει να την ζήσουμε όπως εμείς θέλουμε, χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν. Πρέπει να ακολουθούμε την καρδία μας, να μετανιώνουμε για πράγματα που κάναμε και όχι για αυτά που δεν κάναμε. Η ζωή είναι σαν μια κλεψύδρα που η άμμος κυλάει και σιγά σιγά στερεύει…
Ο χρόνος είναι το πολυτιμότερο αγαθό που δεν αγοράζεται με τίποτα και δυστυχώς δεν γυρίζει ποτέ.
Πρέπει να ζήσουμε τις ζωές μας , και να ακολουθήσουμε τα θέλω μας.
FOLLOW YOUR HEART !!!!!!
Το blog αυτό απευθύνεται σε όλες/ ους τους hitoritana που είναι μόνοι η αισθάνονται μόνοι. Που μπορεί να μην έχουν σχέση, αλλά ίσως και να νιώθουν μόνες/οι σε μία σχέση ή ένα γάμο.
Περιμένω τις επιστολές σας στο hitoritana@yahoo.gr τις οποίες και θα χειριστώ με απόλυτη διακριτικότητα και εχεμύθεια. Μερικές φορές είναι «λυτρωτικό» το να λέμε κάτι που μας απασχολεί έστω και ανώνυμα.
Είμαι εδώ και σας περιμένω
Με αγάπη Έλλη….
Αγαπητή Έλλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω πολύ καλά το παράπονο των αναγνωστριών σου και μπορώ να πω πως κι εγώ στο παρελθόν έχω επηρεαστεί, ίσως και αρνητικά, από γνώμες και συμβουλές φίλων και γνωστών μου, τις οποίες όμως εγώ αναζητούσα κάθε φορά, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να κατηγορήσω. Και πιστεύω επίσης πως μπορεί να υπάρχουν και κακόβουλες γνώμες καμιά φορά, δυστυχώς.
Αλλά θα θελα να επισημάνω και μια άλλη περίπτωση. Έχω μια κολλητή με την οποία δεν ξέρω πια πως να της φερθώ.
Η συγκεκριμένη φίλη μου, την οποία να επισημάνω την έχω μέσα στην καρδιά μου, ψάχνει εδώ και χρόνια για σχέση. Επειδή όμως είναι ιδιαίτερη περίπτωση, η σχέση δεν της κάθεται. Νεαρή, γλυκιά αλλά με πολλές συστολές στο θέμα της σχέσης, από τη μία αναζητά εναγωνίως το έτερον ήμισυ, από την άλλη μόλις βρεθεί ο υποψήφιος γαμπρός τον στέλνει με συνοπτικές διαδικασίες ή κάτι συμβαίνει και στραβώνει το πράγμα.
Η συγκεκριμένη φίλη μου αρνείται να δεχτεί πως οφείλει να συμφιλιωθεί με τον εαυτό της και να αφεθεί να αγαπήσει και να αγαπηθεί, παρά μόνο αναλίσκεται να βρίσκει αρνητικά και μικρολεπτομέρειες στον άλλο που θα δικαιολογήσουν τη φυγή της.
Το θέμα όμως δεν εξαντλείται εδώ. Αντί να σκεφτεί και να συμφιλιωθεί με τον εαυτό της και να επεξεργαστεί τα λάθη που κάνει, ρίχνει όλο το βάρος των αποτυχιών της σε μένα, τη φίλη της.
Για να γίνω πιο σαφής. Κάθε φορά που βρίσκει κάποιον υποψήφιο γαμπρό ζητά τη γνώμη μου, αργά ή γρήγορα. Κι εδώ αρχίζουν τα περίεργα. Αρχικά θεωρούσα πως ζήταγε απλά τη γνώμη μου, όπως κάνουν όλοι. Έτσι κι εγώ την εξέφραζα με ειλικρίνεια και παρρησία, όπως κάνω με όλες τις φίλες μου και αυτές μαζί μου. Παρατήρησα όμως εξαρχής πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Κάθε φορά που η υποψήφια σχέση στράβωνε, το φταίξιμο παραδόξως γύρναγε σε μένα.
Αν είχα εκφέρει αρνητική γνώμη για τον γκόμενο, πχ έλεγα πως μου φαινόταν ψωνάκι ή μαλακάκος, τότε κατηγορούμουν ότι η σχέση χάλασε γιατί έστειλα αρνητική ενέργεια!
Αν εκφραζόμουν θετικά και έλεγα καλά λόγια για το παιδί, τότε με κατηγορούσε ότι όλα πήγαν στραβά γιατί την κόμπλαρα επισημαίνοντας της πόσο ωραίος είναι ο γκόμενος.
Κατηγορήθηκα ακόμα και για σχέσεις που στραβώσαν ενώ μου είχε διηγηθεί την ιστορία εκ των υστέρων. Πως με κάποιο μεταφυσικό τρόπο είχα καταφέρει να στείλω την αρνητική μου ενέργεια και να διαλύσω για άλλη μια φορά την ευτυχία της.
Δεν ξέρω πια πως να φερθώ... Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω κάθε φορά που μου αναφέρει για έναν γκόμενο. Τα έχω δοκιμάσει όλα...να είμαι ειλικρινής, να κολακεύω τον υποψήφιο γκόμενο, να είμαι αδιάφορη, να επαναλαμβάνω τα λεγόμενά της. Ό,τι και να κάνω πάντα θα κατηγορηθώ στο τέλος. Ακόμα και για ραντεβού που δεν γνώριζα καν πως έλαβαν χώρα. Της έχω πεί ακόμα και να μη μου λέει τίποτα για τα ραντεβού της (ναι έχουμε φτάσει σ αυτό το σημείο όσο κουλό και να ακούγεται, δηλαδή μια σιωπηρή παραδοχή της τεράστιας μεταφυσικής αρνητικής μου επίδρασης πάνω στην αγαπημένη μου φίλη που για να προστατευτεί πρέπει να μου κρύψει το ραντεβού της) Ακόμα κι αυτό το δέχτηκα και με κάποια ανακούφιση μάλιστα μετά από όλα όσα είχα ακούσει. Ε, με το που στράβωναν κι αυτά τα ραντεβού και μου διηγιόταν την ιστορία και μου λέγε πόσο μαλάκας ήταν ο γκόμενος εγώ για να την παρηγορήσω συμφωνούσα μαζί της. Και αμέσως φυσικά αυτό αποδείκνυε την αρνητική μου ενέργεια πάλι!
(συνεχίζω την ιστορία μου στο δεύτερο σχόλιο)
Κι ενώ γενικά λέμε τα προσωπικά μας και τα γκομενικά μας (τρομάρα μας..κι εγώ γεροντοκόρη είμαι) το τελευταίο κρούσμα ήταν τις προάλλες, όταν με κατηγόρησε πως παρα-ασχολούμαι με την προσωπική της ζωή και πρέπει να κάνω και λίγο πίσω. Αφορμή στάθηκε κάτι πολύ σημαντικό που μου απέκρυψε, και νευρίασα, και ξέρω πως αν εγώ της το είχα αποκρύψει θα ένιωθε πολύ μαλακισμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήξερα πως να αντιδράσω. Της είπα ότι οκ, μπορεί να έχει και δίκιο και της αφήνω όλο το περιθώριο να επικοινωνήσει αυτή όποτε θέλει μαζί μου. Από τότε δεν έχει ξαναεπικοινωνήσει.
Είναι κρίμα γιατί όχι μόνο την έχω μέσα στην καρδιά μου, όχι μόνο ποτέ μου δεν σκέφτηκα αρνητικά για την ερωτική της ζωή, όχι μόνο δεν καταλαβαίνει πως κι εγώ μόνη είμαι και θα θελα κι εγώ ένα γκόμενο αλλά ποτέ δεν την κατηγόρησα για το ότι δεν έχω.
Αλλά και γιατί προσπάθησα στη διάρκεια της φιλίας μας να της δείξω πως δεν χρειάζεται να μιλάμε όλη την ώρα για γκόμενους και άντρες και πως δεν κάνουμε παρέα (τουλάχιστον από τη μεριά μου) μόνο και μόνο επειδή είμαστε και οι 2 γεροντοκόρες. Πως μπορούμε να περάσουμε καλά και σαν δύο φίλες.
Η απάντησή της πάντα η ίδια... "όχι, δεν μπορώ να περάσω καλά χωρίς γκόμενο, και δεν με βοηθάει κανείς σας, ούτε εσύ ούτε οι άλλοι ούτε η οικογένεια μου".
Δεν ξέρω πως να τη βοηθήσω, δεν ξέρω καν να βοηθήσω τον εαυτό μου. Προσπαθώ να την ανεβάσω για την εμφάνισή της, για το πόσο αξίζει να βρει σχέση, να την κάνω να χαμογελάσει λίγο με τη ζωή.
Τώρα είμαι απλά στενοχωρημένη. Και θέλω να την πιάσω από το μαλλί και να της πω "μωρή, μαλάκω, τί άλλο θες να κάνω, ποιά θες να είμαι, πότε σε κατηγόρησα εγώ για τη ζωή μου; Πόσο άσχημο θα ήταν αυτό; Πώς θα σ'εκανε να νιώσεις; Και κατάλαβε επιτέλους ότι εγώ είμαι μια φίλη σου και αν γουστάρεις εμένα, σαν Μαργαρίτα, θα με θέλεις δίπλα σου ειλικρινή, κι όχι μια φοβισμένη φίλη που δεν ξέρει γιατί θα πρωτο κατηγορηθεί σήμερα."
Ουφ....τι γνώμη έχεις εσύ Έλλη;
hitori tana,καλα τα λες,αν ζουμε τη ζωη μας με βαση τα θελω των αλλων αγνοωντας τα δικα μας θα γινουμε δδυστυχισμενοι.Η κολαση μας ειναι οι Αλλοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήμαραμενη μαργαριτα,διαβασα το σχολιο σου και ειπα να απαντησω αν και δεν ρωτας εμενα.Αυτη η φιλη σου,ποσο εκτιμα την φιλια σας?Ειναι προφανες πως απλα σε χρησιμοποιει ως αλεξικεραυνο ευθυνων-των δικων της.Μηπως να χωριζανε οι δρομοι σας?Εφοσον πιο πολυ κακο σου κανει παρα καλο?Σε καθε περιπτωση ακουγεται σαν να αποφευγει τις σχεσεις και τη δεσμευση γιατι φοβαται μαλλον την απορριψη.Οταν αποτυγχανει πληγωνεται ο εγωισμος της και ριχνει αλλου τις ευθυνες.Αφου αυτο επηρρεαζει και οδηγει σε αποτυχια ολες τις σχεσεις τις-και τη φιλια σας- ισως θα βοηθουσε αν εβλεπε εναν ειδικο,κατα προτιμηση πριν περασει τα 40!
ααα όχι κι εγώ είμαι με την μάνα νούμερο 1. Τι στην ευχή αφεντικά και δούλοι σκατά γινήκαμε ούλοι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εσύ και η φίλη σου είστε κουλές εντελώς
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξερω κατα ποσο θα βοηθησω αυτο που εχω να πω...
ΑπάντησηΔιαγραφήπιστευω οτι ειναι πολυ σημαντικο πριν αρχισεις να ψαχνεις το αλλο σου μισο, ειναι πολυ σημαντικο να φροντισεις να κανεις τον εαυτο σου εναν καλο και ενδιαφεροντα ανθρωπο. ολα ξεκινανε απο εμας.
δεν φταιει ουτε η οικογενεια, ουτε οι φιλοι, ουτε ο πρωθυπουργος.
αυτος που εχει την μεγαλυτερη ευθυνη ειναι ο εαυτος μας.
βελτιωστε τον!
maramenh margarita akoma einai filh sou;ta thes ki esy mou fainetai na ta akous.sou gamaei thn psyxologia kai kathesai kai apologhsai;makria......h pantremenh.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Αγαπητή Mαραμένη Μαργαρίτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μαμά μου λέει:
"Της στραβής ψ@@ης, τα μαλλιά της, της φταίνε"
Πες το στη "φίλη" σου ή φέρτην να της το πω εγώ. Έχω κάτι νευράκια τελευταία και κανέναν να ξεσπάσω.
Ουφ πια....
Αχ mahler μου, για σένα πάντα διαθέσιμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚόλασέ με, άντρα μου ατελείωτεεεεε
Για την κολλητή μου εγώ τί να πω! Ενώ της λέω όλα τα ερωτικά μου σκιρτήματα και της εξομολογούμαι τα πάντα γύρω από τη ζωή μου, εκείνη δεν μου ανοίγεται παρά μόνο εντρυφώ στους γάμους του μεγάλου σογιού της και στα ανήψια της.. Τίποτε δε μου λέει..:@ Και θέλει και να με ακούει και με θεωρεί στενή της φίλη! Τί να πεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Viviana
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλωςήρθες...
Κοίτα, υπάρχουν και άνθρωποι που είναι πιο κλειστοί από μας. Αυτό δεν λέει κάτι για το πόσο μας αγαπάνε. Και στο λέω εγώ που έκανα ακόμα και μπλογκ για να βγάλω τη μούχλα του κρεβατιού μου στο ίντερνετ.