I am back!

Λοιπόν είμαι πίσω και πάλι!

Μη ρωτάτε γιατί έλειψα όλο αυτό το διάστημα, απλά συνέβη!

Νομίζω δεν είχα κάτι να πω, και ότι απλά είχα στερέψει. Υπήρχαν άλλωστε στιγμές που δεν σας κρύβω αναρωτιόμουν αν υπήρχε λόγος ύπαρξης για αυτό το blog.

 Αναρωτιέμαι βέβαια  αν είμαι  ακόμη η ίδια με την ατίθαση κοπέλα που πρώτο έφτιαξε το blog πριν μερικά χρόνια. Νομίζω πως σε γενικές γραμμές ναι, αν και σίγουρα κάποια πράγματα άλλαξαν στη ζωή μου, ίσως άλλαξα και εγώ λίγο.

Το να αλλάζουμε και να εξελισσόμαστε  και να προχωράμε μπροστά άλλωστε  είναι «εξυπνάδα» . Μου κάνει τρομερή εντύπωση πραγματικά πως μερικά άτομα αρνούνται να δεχτούν την πραγματικότητα, και παραμένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν με μια αυτοκαταστροφική εμμονή και αναμοχλεύοντας τα ίδια και τα ίδια. Όσο και να προσπαθείς να βοηθήσεις πάντα συναντάς ένα τοίχο  άμυνας με τις ίδιες άναρθρες κραυγές  που για τα πάντα φταίνε οι άλλοι χωρίς ποτέ να δέχονται τις δικές τους παραλείψεις ή λάθη.

Πάντα οι άλλοι φταίνε!

Το Ξανθοπούλειο σύνδρομο….

Λοιπόν έγινε ότι έγινε,  καλώς ή κακώς, εντάξει εντάξει  η κοινωνία, η ζωή είναι άδικη , ο τύπος ήταν ένα μεγάλο  καθίκι, σου φέρθηκε άσχημα , όμως αυτό πάει πέρασε, είναι η ζωή μπροστά σου να γνωρίσεις άλλα άτομα και να προχωρήσεις.

Μα τι άλλο πρέπει να πει κανείς τελικά ή να κάνει;  

Λοιπόν εγώ θέλω να προχωρήσω και ειλικρινά το παρελθόν είναι παρελθόν και είναι πίσω αλλά το μέλλον είναι καλύτερο και είναι μπροστά μας!

Φτάνει τόσο κήρυγμα, ο καιρός  είναι επιτέλους καλοκαιρινός και εγώ ανυπομονώ να κατέβω στις  παραλίες.

C u darlings!!!!!!!!!!!!!