Άνθρακες η γεροντοκόρη!

Σήμερα ξύπνησα αγχωμένη. Και δεν έχω ιδέα γιατί.
Έκατσα λίγο παραπάνω στο κρεβάτι και σκέφτηκα "Βρε χιτοριτάκι, τι αγχώνεσαι ρε κοπέλα μου με τους άντρες, τα λεφτά, τη δουλειά, την εμφάνιση...Το ξέρεις ότι πεθαίνεις;;; Αυτό είναι, αυτό που βλέπεις εκεί έξω, όσο προλάβεις, ό,τι ζήσεις. Αύριο μπορεί να πεθάνεις και θα χεις περάσει την τελευταία μέρα σου με άγχος; Άγχος γιατί;"

Σηκώθηκα, πήγα στον καθρέφτη και αναρωτήθηκα: Ποιά είσαι αλήθεια Hitori Tana;

Μία γεροντοκόρη αποτελείται από:

65% Οξυγόνο
18% Άνθρακα
10% Υδρογόνο
3% Άζωτο
1,5% Ασβέστιο
1% Φώσφορο
0,35% Κάλιο
0,25% Θείο (ναί μωρή από θειάφι είμαστε)
0,15% Νάτριο
0,05% Μαγνήσιο
0,70% Χαλκό, Ψευδάργυρο, Σελήνιο, Μολυβδαίνιο, Φθόριο, Χλώριο, Ιώδιο, Μαγγάνιο, Κοβάλτιο, Σίδηρο
Πασπαλίζουμε με ίχνη από Λίθιο, Στρόντιο, Αργίλιο, Πυρίτιο, Μόλυβδο, Βανάδιο, Αρσενικό και Βρώμιο.

1 Αφήνουμε σε θερμοκρασία σώματος μέσα σε μια μήτρα να σιγοψηθεί για 9 μήνες.

2 Βγάζουμε από την μήτρα και προσθέτουμε άφθονες ποσότητες λίπους.

3 Περιμένουμε κάποιες δεκαετίες και αφήνουμε την γεροντοκόρη να αποσυντεθεί στα εξ ων συνετέθη.

4 Με κάποιες παραλλαγές σε dressing και στη ζάχαρη, μπορούμε να δημιουργήσουμε και παντρεμένες.

Το θέμα είναι όμως ένα.

Όλα αυτά εκει έξω τα βλέπω να υπάρχουν επειδή υπάρχω. Όταν παύσω να υπάρχω δεν θα τα χαρώ ξανά. Όλοι οι άνθρωποι εκεί έξω, αυτοί για τους οποίους ντύνομαι και φτιασιδώνομαι για να αντιμετωπίσω, μα σε 40 μα σε 50 μα σε 60 χρόνια δεν θα υπάρχουν. Όλοι τους, συμπεριλαμβανομένης και εμού της ιδίας. Και όλοι το γνωρίζουμε αυτό καταβάθως.

Οπότε, αναρωτιέμαι,  όταν θα αρχίσω να γίνομαι πάλι άνθρακας και θειάφι και μολυβδαίνιο, θα μου δοθεί η ευκαιρία να βγάλω μια τελευταία κραυγή και να φωνάξω :

Βρε μαλακισμένο μολυβδαίνιο, γιατί καθόσουν και αγχωνόσουν; Κάτσε απολαυσέ το όσο μπορείς! Ηλίθιο!

Το φθινόπωρο

Μπήκε το φθινόπωρο.

Σήμερα το πρωί με βρήκε καθισμένη σε ένα παγκάκι στην Πλατεία.
Ροκάνιζα πατατάκια από μια σακούλα.
Ένα περιστέρι προσγειώνεται μπροστά μου.
Σπάω ένα πατατάκι και το ρίχνω δίπλα του.
Ορμά και το τρώει.

Χθες το βράδυ δεν μ'έπαιρνε ο ύπνος.
Ένιωσα έναν πόνο, μια ανάγκη.
Θυμήθηκα μια αγκαλιά που μ'είχαν πάρει. Που κράτησε λίγο και ήξερα πως θα κράταγε λίγο.

Γιατί την είχα ξεχάσει αυτή την αγκαλιά;
Με τί είχα γεμίσει το μυαλό μου, να μην θυμάται, να μην τη ζητά;
Θυμηθηκα την αγκαλιά και στενοχωρέθηκα.
Γιατί μόνο όταν την πήρα κατάλαβα πόσο μου λειπε, μια ολόκληρη ζωή.
Και μόλο που ξερα πως ήταν για μερικά λεπτά με γέμισε, σαν να ήταν για μια ολόκληρη ζωή.

Και ψες αργά την ξαναθυμήθηκα.
Και είπα να πάρω τους δρόμους προς άγραν επαφής.
Δεν βαριέσαι...όποιος νυχτοπερπατεί λάσπες και σκατά πατεί.
Θα κάτσω σπίτι.
Θα φάω πατατάκια.
Να γεμίσω , να ξεχαστώ.
Μόνο που ούτε πατατάκια είχα.

Το πρωί πήγα Πλατεία.
Πήρα μια σακούλα και κάθισα να τα καταβροχθίσω.

Έριξα ένα πατατάκι σε ένα περιστέρι.
Το'φαγε.
Του ριξα και δεύτερο.
Το'φαγε και αυτό.
Του'ριξα και ένα τρίτο, αλλά χόρτασε και πέταξε μακρυά.

Εσύ πότε θα χορτάσεις μαλάκω;

Σηκώθηκα όρθια και πέταγα πατατάκια δεξιά και αριστερά να προσελκύσω περιστέρια.
Κανένα δεν ερχόταν.

Καλύτερα, σκέφτηκα. 
Πιο πολλά για μένα. 

Νευρίασα. Σηκώθηκα και άρχισα να ξαναπετάω.
Άφαντα τα περιστέρια.

Άρχισα να τιτιρίζω, να τα καλέσω.

Τιρι, τιρι, τιιιι...τιρι, τιρι, τιιι
Πουθενά τα περιστέρια.
Ανέβηκα στο παγκάκι.
Τιρι, τιρι, τιιι....τιρι, τιρι, τιιιι.

Μια κοπέλα περνάει και με κοιτάει.

Κατεβαίνω από το παγκάκι.
Ντρέπομαι.
Κάνει και ζέστη.

Έχω σκάσει.
Κάνω να σκουπίσω τον ιδρώτα μου και γεμίζει το μέτωπό μου λαδίλα.

Τρέχω, τρέχω, τρέχω να φύγω από κει.

Δεν χόρτασες μαλακισμένη, ποτέ δεν θα χορτάσεις, γιατί πάντα άλλα ήθελες και άλλα έπαιρνες.


Μπήκε το φθινόπωρο. 
Και έχει 35 βαθμούς γαμώ το σπίτι μου!

Η Έλλη σε καταλαβαίνει

 Αγαπητή μου Έλλη,

Θα θελα να σου εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά που κάνετε εσύ και οι συνεργάτες σου. Έχω σκεφτεί πολλές φορές να σου στείλω γράμμα αλλά πάντα την τελευταία στιγμή άλλαζα γνώμη. Νομίζω τώρα ότι έχει φτάσει η στιγμή διότι νιώθω πιο μόνη από ποτέ.

Είμαι τριάντα ένα χρονών  δουλεύω περίπου δέκα ώρες καθημερινά, είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και δεν έχω καθόλου προσωπική ζωή. Η κοινωνική μου ζωή είναι ελάχιστη, και έχω ελάχιστους φίλους.

Ερωτικά δεν έχω κάποια σχέση, και ούτε είχα ποτέ. Η κολλητή  μου λέει ότι επιτέλους πρέπει να «αποκτήσω ζωή». Στον ερωτικό τομέα αν εξαιρέσουμε  κάποιες περιστασιακές γνωριμίες που κάνω είμαι εντελώς μόνη. Το χειρότερο είναι οτι δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς θέλω και τι ακριβώς μ αρέσει. Έχω πάρα πολλές φοβίες τις οποίες σιγά σιγά προσπαθώ να ελέγξω. Νιώθω πάρα πολύ έντονη την αίσθηση της απόρριψης από όλους και ότι όλοι θα με σουτάρουν μόλις περάσει λίγο ο καιρός. Δεν μου αρέσει η εξωτερική μου εμφάνιση και αισθάνομαι άσχημα για αυτήν.  Αισθάνομαι ότι είμαι μία κουλή που δεν αξίζει την αγάπη.

Ξέρω ότι δεν μπορείς να με βοηθήσεις αλλά θα χαιρόμουν να ακούσω τη γνώμη σου.

Παρακαλώ να δημοσιευτεί η  επιστολή και η απάντηση στο blog

Δηιάνειρα. 

Αγαπητή Δηιάνειρα, 

Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και την αμέριστη υποστήριξη στο έργο που έχω αναλάβει.

Λες πως είσαι απελπισμένη, πως ζεις εγκλωβισμένη σε ένα αδιέξοδο, είσαι φοβισμένη, έντρομη και δεν γνωρίζεις τί θέλεις και τί θέλουν οι άλλοι από σένα. Δεν καταλαβαίνεις γιατί δεν παντρεύτηκες ακόμα. Βιώνεις το άγχος της μόνιμης απόρριψης και απορρίπτεις καθημερινά πρώτη εσύ τον εαυτό σου λέγοντας πως δεν σου αρέσεις. 

Το χειρότερο? Καταλήγεις πως δεν μπορώ να σε βοηθήσω. 

Μέγα λάθος χρυσή μου. 

Θα σου πω μια πραγματική ιστορία για μια γνωστή μου που θα λύσει όλες τις ανησυχίες σου.

Η Μερόπη ήταν μία από τις καλύτερες μαθήτριες στο σχολείο μας. Ως αριστούχος αρσακειάς υπήρξε πρώτη στα μαθήματα και πρώτη στους παραδοσιακούς χορούς.Τα βράδυα που οι άλλες κοπέλες ξενυχτούσαν παίζοντας "μπουκάλα" με νεανίες αγνώστου κοινωνικού υπόβαθρου, η Μερόπη μελετούσε επιμελώς τριγωνομετρία και εξασκείτο στην νησιώτικη πεντοζάλη και τον γρεβενιώτικο γονατιστό. Τί κι αν οι άλλες άτακτες μαθήτριες δεν την καλούσαν στις εξορμήσεις τους στο Ζάππειο και τα σαββατιάτικα πάρτυ όπου ξεσάλωναν ακούγοντας κασσέτες στη διαπασών και κατηφορίζοντας στην διαφθορά. Η Μερόπη βοηθούσε την μάνα της στο σπίτι και αποκόμιζε τόνους σύνεσης από την σοφία της γριάς.

Όταν αποφοιτήσαμε η Μερόπη εισήλθε στο Χαροκόπειο πανεπιστήμιο και μετά από 4 έτη σκληρών σπουδών βγήκε στην αγορά εργασίας. Διορίστηκε καθηγήτρια οικιακής οικονομίας στο Κιλκίς και εξασκεί από τότε το χρηστό λειτούργημα της διδασκάλισσας, νουθετώντας και ενσταλάζοντας στους μαθητές της την αγάπη για την τάξη και την νοικοκυροσύνη.

Τον Ιούλιο, στο γάμο μιας πρώην συμμαθήτριάς μας (μίας εκ των ασώτων), είδα για τελευταία φορά την Μερόπη. Το μάτι μου έπεσε πάνω της την ώρα που έσερνε εναν θρακιώτικο ζωναράδικο. Τί που τα μαλλιά της είχαν πια γκριζάρει, τί που τα μάτια της είχαν μαραζώσει, τί που το σώμα της είχε μπαταλέψει, πρώτη και καλύτερη η Μερόπη έσερνε τους χορούς, με ένα χαμόγελο που πλησίαζε την τρέλα, με μια έξαψη που έλεγες τώρα θα εκραγεί και θα μας πλακώσει όλους στα χαστούκια. Όταν στον επόμενο τσάμικο την πλησίασε η συμπεθέρα της νύφης για να σύρει αυτή το χορό, η Μερόπη την βούτηξε από τη βάτα του ταγιέρ και της έριξε ένα βλέμμα με τόσο πάθος, που η συμπεθέρα αμέσως κατάλαβε και οπισθοχώρησε. Φυσικά μέχρι να τελειώσει η γαμοπανήγυρη η Μερόπη δεν θα επέτρεπε σε κανέναν να σύρει το χορό.

Λίγο πριν τελειώσει το γλέντι και ενώ η Μερόπη έδινε τα ρέστα της, μόνη της πια, ρίχνοντας έναν ζεϊμπέκικο, κι ενώ η μουσική είχε σταματήσει προ πολλού και κανείς δεν της βαρούσε παλαμάκια, σηκώθηκα, γονάτισα μπροστά της και άρχισα να δίνω το ρυθμό. Η Μερόπη ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα αλλά δεν το βαζε κάτω. Πρώτη στα μαθήματα, πρώτη στο χορό. 

Σκέφτηκα, τί κι αν δεν την πλησίασε ποτέ άνθρωπος... Ποιός είναι σε καλύτερη θέση τώρα? Η νύφη που γλέντησε τη ζωούλα της μοιράζοντας τον ανθό της σε όποιο αρσενικό της τον ζητούσε μέχρι να βρει τον γαμπρό της ή η Μερόπη που πέρασε στη Χαροκόπειο και έχει μισθό δημόσιου υπαλλήλου εν μέσω μεσοπρόθεσμου?

Και στο κάτω κάτω τί έπαθε η Μερόπη? Μια χαρά κοπέλα έμεινε και κανείς δεν έχει να προσάψει τίποτα στο όνομα και την τιμή της. Και ο μισθός μισθός. Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει. Δεν την αγγίζουν τη Μερόπη λιτότητες και τρόικες.

Είμαι σίγουρη πως έλυσα το πρόβλημά σου φίλη Δηιάνειρα.

Με εκτίμηση. 

Καλό φθινόπωρο στις αναγνώστριες και αναγνώστες μου.

Έλλη.