Ο Παπαδήμος φορούσε ταγιέρ

-Αυτά τα ανθρωποειδή με το γλυκό χαμόγελο και το ζαχαρωμένο βλέμμα που το βλέπεις, το ξέρεις, το νιώθεις από την πρώτη στιγμή πως είναι μεγάλα αρχίδια, -που θέλεις να τους αρχίσεις στις ροχάλες, που ξέρεις πως υπάρχουν για να σου ρουφήξουν το αίμα, -κάτι σαν τον Παπαδήμο με βάτες και ταγιέρ, -αυτές οι εκκλησιαζόμενες που ξέρεις πως θα ψηφίσουν χρυσά αυγά αφού κοινωνήσουν, -αυτές οι γλυκολόγες οχετοϋπάρξεις που ξέρεις πως μισούν ακόμα και το κομοδίνο τους, -αυτές οι παστρικοθοδώρες που βρίζουν τους μετανάστες γιατί τους μυρίζουν, αλλά το νιώθεις πως οι ίδιες περιμένουν την καθαρά δευτέρα να πλυθούν, -τα βδελύγματα που δεν σηκώνονται να καθίσει άλλος στο λεωφορείο ακόμα κι αν γεννάει η διπλανή τους, αλλά γίνονται λαμπάδες αν μπει κανάς υπέρβαρος τραγόπαπας, -οι νεοορθόδοξες που το πάσχα σουβλίζουν με δημοτικά διαπασών στου Παπάγου αλλά σου φέρνουν αστυνομία έτσι και βήξεις μεταμεσονύκτια, -οι τηλεορασοτραφείσες φαρμακόγλωσσες που βγάζουν σκαμπό το καλοκαίρι στο πεζοδρόμιο και σημειώνουν τί ώρα βγήκες και τί φόραγες, αλλά άλλο από το σπιτάκι τους δεν κοιτάνε, -αυτές οι τουρκοφάγες  στρατόκαυλες που κάνουν το παν να υπηρετήσει ο κανακάρης τους αεροπορία στην Κηφισίας, ---πώς θα ήταν αν κάποιος είχε ξεράσει, είχε αφήσει τον εμετό του να σαπίσει τρεις μέρες και μετά είχε απλώσει από πάνω του ένα εμπριμέ χαρτί ποτισμένο στο πατσουλί? "The horror! The horror!" "H αναγούλα! Η αναγούλα!"

Μερικές σκέψεις επειδή κάποιος με ρώτησε πώς πήγε το τραπέζωμα της μέλλουσας πεθερούλας μου. Την έφαγα την αγκωνή.


(In other news, τσεκάρετε αυτή την ενδιαφέρουσα ιστορική αναδρομή της φίλης χιτοριτάνα Μαριάννας στο περιοδικό peopleandideas : Δεσπονίς ετών 39 )


To  άσμα αφιερωμένο στην πεθερούλα μου και τον άνωθεν εικονιζόμενο ομοαίματό της: