Σεμεδάκια υπάρχουν

Το πρωί είχαμε ανασκουμπωθεί με τη μάνα μου και κατεβάσαμε τα προικιά μου. Δάκρυσε η μάνα μου από τη χαρά. Γέμισε το σπίτι σεμεδάκια, κουβερτόνια, σεντόνια, υφαντά, τσουράπια, καζάνια, φουρκάλια και τραπεζομάντηλα.

"Μην σκιάζεσαι θυγατέρα μου και το χω κάνει το κουμάντο μου, προικιά υπάρχουν".

Το μεσημέρι πήγα σουπερ μάρκετ. Εκεί που ψώνιζα τυριά κόλλησε το βλέμμα μου σε μια κεφαλογραβιέρα.

Πριν λίγο άναψα ένα τσιγάρο, έβαλα λίγο Τρίο Κιτάρα να γαληνέψει η καρδιά μου.

Κοίταζα τα σεμεδάκια. Σκεφτόμουν την κεφαλογραβιέρα.
Πόσο κάνει μια κεφαλογραβιέρα. Πόσο κάνει το σεμέν. Εγώ πόσο θα κανα στο ράφι του σουπερ μάρκετ, ανάμεσα στην παρμεζάνα και τις μελιτζανοσαλάτες;

Τεσπά...πάω να βράσω μακαρόνια. Σε λίγο σχολάει ο ιππότης μου.

Και έχω να τρίψω και την κεφαλογραβιέρα.

Βησσανιώτισσα, σε φίλησα κι αρρώστησα!

Επέτειος 3 εβδομάδων με τον λεμονανθό μου χθες. Είπαμε να βγάλουμε έξω την κουμπάρα και να το γιορτάσουμε με λικεράκι στο da capo.

Η κουμπάρα είναι από την δική μου πλευρά. Είχα μια κάποια αγωνία αν θα συμπαθούσε το διαμάντι μου την Έλλη. Εννοείται Θέλω να έχουν καλές σχέσεις ο ιππότης μου με την μέλλουσα πνευματική μητέρα του παιδιού μας.

Όλα καλά μέχρι που ο αυγερινός μου πήγε προς νερού του. "Πώς σου φαίνεται το αστέρι μου κουμπάρα;". Δεν στράβωνε το στόμα μου η ηλίθια....αφού την ξέρω την γυναικεία ζήλεια. Η κουμπάρα κατέβασε το βερμούτ της με κοίταξε στα μάτια και οι λέξεις της με κάρφωσαν σαν μαχαιριές στο στήθος "Είναι κοντός ο γαμπρός!" Πάγωσα. Πρώτη φορά κάποιος αμφισβητούσε τον σμαραγδένιο μου.

Όλη την υπόλοιπη σουαρέ δεν έβγαλα κουβέντα.

Όταν φτάσαμε στην φωλιά μας με ρώτησε "Τί έχεις κοκόνα μου; Ποιος σε πείραξε πέρδικά μου;"

Τί να του πω. Τον χάιδεψα στο μάγουλο, ξεροκατάπια και βουρκωμένη το ξεστόμισα..."η κουμπάρα σε είπε κοντό."

Ένιωσα τόσο άσχημα. Έσκυψε το κεφάλι του και μου απάντησε "Άκουσε να δεις πούλια μου, ο δρόμος προς τα στέφανα είναι γεμάτος εμπόδια...μαζί θα τα παλέψουμε περιστέρα μου."

Είχε δίκιο. Αλλά δεν έπαυε να είναι πληγωμένος. Εγώ οργισμένη. Τί πειράζει δηλαδή που είναι πιο κοντός; Ποιον ενοχλήσαμε; Σε ποιον κάναμε κακό;

Δεν μπορούσα να τον βλέπω έτσι. Σπάραζε η καρδιά μου.

Αυθόρμητα έβαλα τα χέρια στη μέση μου και άρχισα να του τραγουδώ:

Με αγκάλιασε, με παρακάλεσε να μην τον ξαναπώ μωρή και αγκαλιασμένους, δακρυσμένους μας βρήκε το γλυκοχάραμα.

Αυτή ήταν και η πρώτη κρίση στη σχέση μας. Τέλος καλά, όλα καλά.

Σήμερα η κουμπάρα μού ζήτησε συγγνώμη για την απρέπειά της και ότι ίσως έπρεπε να σταματήσει στο πρώτο βερμούτ. Της είπα δεν πειράζει. Είμαι έτοιμη για όλα.

I love you jaana

Τον λένε Τέλη.
Τον φωνάζω θησαυρέ!

Είναι λίγο πιο κοντός από μένα.
Τον νιώθω άπαρτο πύργο δίπλα μου.

Έχει δικό του μαγαζί.
Νιώθω πως βρήκα κάπου να στηριχτώ.

Σήμερα κλείνουμε 3 εβδομάδες μαζί.
Ορκιστήκαμε πως θα γεράσουμε μαζί.

Όταν κοιμάται μένω ξύπνια και τον ακούω.
Όταν τρώει κρέμομαι από τα χείλη του.

 Όταν λείπει βλέπω με τις ώρες ινδικές ρομαντικές κομεντί.
Ξεσηκώνω τον χορό τους.
Θέλω να ντυθώ λατέρνα νύφη σαν αυτές.
Με ό,τι φλουρί και χρυσόλιρο βρω στο σεντούκι της γιαγιάς.

Και να λικνίζω το κεφάλι  σαν αυτές και να του κελαηδώ....I love you jaana....I love you darling.

Oh Yes!!!

Και για όσους δεν κατάλαβαν...

Και για όσες δεν θέλουν να καταλάβουν....

OH YES!